Reisdag 47 Van Lima naar Marcoapomacocha

Lima achter ons gelaten vandaag, dit was wel pas na ruim 1 uur voordat we door alle voorsteden heen waren en we de chaos van de stad achter ons konden laten. Even nog een korte koffie break voordat het echte werk weer ging beginnen. We hadden een tentje gevonden waar we koffie en taart konden krijgen. Na later bleek misschien toch niet zo?n goede keuze, mijn taartje was waarschijnlijk bedorven of de ham tijdens ons ontbijtje was niet goed meer.

Al snel konden we de rode weg verlaten en een klein geel wegentje nemen door de bergen. Een erg mooie off-the-road route, af en toe een beetje smal en erg veel diepe kuilen met water, maar het uitzicht was spectaculair. We kwamen zowaar een groepje motorrijders tegen die deze route ook hadden gevonden. Het bleef erg opletten bij het nemen van de velen ?blinden? bochten, soms kwam de plaatselijke bus ons tegemoet, of een aantal ezels, of een hele kudde geiten. En veel uitwijkruimte hadden we niet, want het ging meteen stijl naar beneden, zonder vangrail!

Na 2 uur rijden begonnen bij mij de eerste heftige krampen, was het nou dat taartje of die ham!

We gingen steeds meer klimmen, we zaten we ruim boven de 4000m. Het werd behoorlijk frisser en de regen veranderde in natte sneeuw. Ik moest af en toe een noodstop maken om de krampen te verminderen, en ook snel de helm af zien te krijgen want ik was inmiddels ook aan het overgeven. Het was nu toch wel een beetje afzien, koud en bibberend op de motor hopend op de volgende grote plaats. Maar deze kwam maar niet. Nee h?, we kregen nu ook stukken met dichte mist, dat was nieuw voor ons.

Het werd al donker en de Garmin GPS stuurde ons maar verder de bergen in! Het ging niet hard meer, slecht zicht door de sneeuw, regen, en nog steeds diepe plassen water en haakse bochten. Fried had al talloze malen moeten wachten tot ik weer bij was. Rond 18:30 kon ik niet meer verder, ik was uitgeput.

We zagen een wat grotere boerderij, misschien daar overnachten? Fried zou nog een stukje doorrijden om te kijken of het volgende bergdorp misschien wat te bieden had. Helaas niets! Toch maar bij de boerderij vragen. Nee, we zijn geen Amerikanen, nou dan kunnen jullie in de loods overnachten. Ik was erg blij. We zaten op ruim 4300m en ik was erg kortademig dus Compa?aro Fried heeft mijn bedje gemaakt. De aardige boer, of was het nou een wegwerker,?kwam Fried nog koffie brengen en voor mij wat heet water met suiker. Wat was dat lekker. Het was een koude nacht maar alles beter dan op de motor op dat moment 🙂