Vandaag de laatste kilometers afgelegd op de Amazone naar de haven van Iquitos. Toen we de stad naderden begon het te regenen terwijl de zon scheen. Een prachtige regenboog ontvouwde zich boven Iquitos. Een mooier welkom kan je niet bedenken.
In Iquitos moest Fried eerst naar de bank om Peruanse sol’s te pinnen want we moesten nog een gedeelte van de reissom aan de kapitein van de San Miguelito betalen. Anders mocht Inés niet van boord. Zat Fried tenminste eindelijk een keer in een motokar.
Vervolgens zijn we op zoek gegaan naar een boot die ons verder over de Amazone naar Santa Rosa zou brengen aan de grens met Colombia. De zoektocht is vastgelegd met de helmcamera en is uiteraard ook te vinden op ons videokanaal.
In Iquitos staat ‘Casa de Fierro’ oftewel het IJzeren Huis. Het is in ontworpen door Gustaphe Eiffel en in onderdelen gebouwd in zijn Parijse werkplaats in 1887. Waarna het als een bouwpakket naar Iquitos verscheept en en daar in elkaar gezet.
Aan het eind van de dag zijn we scheepgegaan op La Gran Lauretano voor het laatste deel van onze boottocht door het Amazonegebied.
-
- Iquitos in zicht
-
- We worden op indrukwekkende wijze onthaald
-
- Nog een plaatje van de mooie regenboog
-
- De laatste zonsopgang op San Miguelito
-
- Een nestje rivierbotren in de haven van Iquitos
-
- Vol verwachting klopt hun hart
-
- De gebruikelijke massa staat al weer te wachten
-
- Eerst betalen dan mag Inés van boord
-
- Maxima weer op de vaste wal
-
- Fried eindelijk in een motorkar, op weg naar een bank om sol’s te scoren
-
- Best spannend…
-
- Het opladen van de nagage wordt door de menigte nauwlettend gevolgd
-
- Nog één hangmat over
-
- Afscheid van de bemanning van San Miguelito
-
- Het IJzeren Huis in Iquitos
-
- Gek genoeg wordt Gustaphe Eiffel niet genoemd
-
- De ijzeren gevelplaten
-
- De bovenste verdieping is te huur
-
- De Amazonerivier vanaf de boulevard van Iquitos
-
- Keurig met latrine
-
- Een mooi doorleefd schoolgebouw nog steeds in gebruik
-
- De volgende boot
-
- La Gran Loretana
-
- Maxima heeft ook weer een plek gekregen
-
- Geen hut deze keer voor Los Dos
-
- Het is weer de gebruikelijke chaos
-
- En de hangmattenverkoper
-
- Coca Cola doet goede zaken
Paul,Fried,
Wederom mooie plaatjes van dit deel van de reis. En eindelijk is het rubber dan weer daar waar het thuis hoort, op de weg. (Back on the road again) Voor mijn gevoel verlaten jullie nu het ruige, voor het adembenemende van de tropen.
Veel plezier, ben benieuwd naar jullie volgende berichten.
Groet
Ruud
Mooie foto’s. Als je het filmpje bekijkt lijkt het straatbeeld met al die motorkars bijna Aziatisch. Wel netjes voor het rood stoppen. Hangmatjes zien er stoer uit. Leuk detail: de TwinKlub spanbandjes …
btw; hadden Coke Zero op de boot met honderden blikjes
Nou het is een wonder dat jullie met al die mensen er om heen zelf nog bij de motoren konden komen. Wat is die rit in die motokar geweldig; je ziet daar ook maar een heel enkele auto staan of rijden.
Het zou echt iets voor ig zijn geweest met al die behulpzame “knechten”; hij zou er uren mee hebben staan wauwelen, denk ik.
Even moeten bijlezen na een tijdje maar , manmanman wat een mooie tocht maken jullie.
Nou zeg dat ziet en klinkt er ‘amazing’, ik denk dat julli well blij zijn dat de boot trip er bijna op zit. ;). Love you and Miss you so much papa, ik wens jullie bijde heel veel geluk.